‘เธอรู้ไหม?…ที่จริงแล้วฉันคือประธานบริษัท’
เชื่อว่าหลายๆคนในช่วงนี้ไม่ว่าจะไถหน้าจอไปยังแอปฯไหนยังไงก็หนีไม่พ้นกับละครคุณธรรมจริยธรรมที่กำลังเกลื่อนโลกอินเทอร์เน็ตในขณะนี้ กับประโยคสุดคลาสสิคที่เฉลยตัวตนที่แท้จริงของคุณป้าในชุดแม่บ้านพร้อมเพลงประกอบสุดล้ำที่มีข้อคิดสอนใจว่าอย่ามองคนแค่เปลือกนอก เพราะความจริงเขาอาจจะเป็นคนยิ่งใหญ่ในคราบยาจกนั่นเอง
หากไม่คุ้นชินเราก็จะขอเล่าเนื้อเรื่องละครแนวนี้สักนิด ที่ทุกเรื่องก็สุดแสนจะคลิเช่สุดๆกับการเปิดตัวนักแสดงในชุดมอซอแล้วต้องเข้าซีนรับบางนางโดนกดขี่จากสาวพนักงานคนนึง ถ้อยคำดูถูกสารพัดสารเพที่พ่นออกมาให้เรารู้สึกเจ็บกระดองใจก็จะถึงคราวต้องตะโกน ‘เยส’ อีกครั้งเมื่อฉากเฉลยตัวตนว่ายัยป้าที่โดนด่านั่นแหละ จริงๆแล้วคือคนฐานะทางสังคมสูงกว่าหล่อนไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
มองผิวเผินก็อาจจะน่าปลื้มใจที่สังคมไทยมีละครสั้นคุณธรรมสอนใจแบบนี้อยู่เต็มไปหมด ท่ามกลางแอคติ้งการแสดงที่ดูไม่เป็นธรรมชาติกับพล็อตที่เดาทางได้แล้วนั้น เมื่อสังเกตลึกลงไปเราก็คงได้คำตอบว่าแท้จริงแล้วละครคุณธรรมสอนใจให้เรากลับมาเป็นคนดีของสังคมหรือซ้ำเติมให้เราตกต่ำกับคำสอนแบบเดิมๆ
ละครสอนอำนาจไทย
เอาจริงๆ ชีวิตละครคุณธรรมก็ไม่ได้ต่างอะไรจากสังคมไทย ณ ตอนนี้เท่าไหร่เพราะในละครเราก็จะเห็นการแบ่งขั้วตรงข้ามอย่างชัดเจนใสแจ๋วระหว่างคนรวย(ที่มาในคราบคนจน)กับคนจน(ที่มาในยูนิฟอร์มผู้ดี) ซ้อนกับชีวิตจริงที่แม้จะไม่ได้ใส่ชุดคอนทราสต์กับอำนาจในมือมากนักแต่ระยะห่างของความรวยจนก็ต่างกันราวฟ้าและเหวอยู่ดี
การดูถูกเหยียดหยามลุงแก่ๆหรือสาวสวยในชุดชาวนาสไตล์บทละครคุณธรรมนั้น แน่นอนนั่นก็คือการกดทับคนอื่นด้วยอำนาจและฐานะที่มีอยู่นั่นแหละ แต่ดันเซอร์ไพรส์หักมุมอีกตลบด้วยการเผยความจริงแล้วก็โดนลุงแก่ได้พลิกบทกลับมาสั่งสอนในฐานะเจ้าของบริษัทอีกครั้งอย่างที่รู้กัน ซึ่งเหมือนผู้กำกับอยากสอนว่าเราทุกคนควรเคารพซึ่งกันและกัน แต่ความจริงกลับยิ่งตอกย้ำความเหลื่อมล้ำให้ไม่ไปไหนซักที
ทำไมถึงเป็นอย่างงั้นน่ะหรอ? คำตอบก็คือทีมสร้างละครไม่ได้มองเห็น soft power ของคนชั้นบนๆที่สั่งสมพวกเรามาช้านานยังไงกันล่ะ จากในหนังสือเรียนที่สอนให้เราเคารพผู้ใหญ่ลามไปจนเคารพคนที่มีอำนาจมากกว่า โดยอำนาจในที่นี้หมายถึงฐานะและยศถาบรรดาศักดิ์ที่สูงกว่าเรา จึงไม่แปลกใจที่ความเชื่อผู้ลาภมากน้อยต้องรับบทเจี๋ยมเจี้ยมต่อหน้าผู้เป็นใหญ่ในทุกกรณีแบบในปัจจุบัน
หากคิดว่ามันดูเว่อร์เกินไป ก็ลองย้อนกลับไปในละครคุณธรรมดูสิว่าทำไมตอนจบของละครสอนใจแต่ละเรื่องนั้น คนยากคนจนในเรื่องถึงต้องเฉลยตัวตนเป็นคนรวยสั่งสอน ทั้งๆที่การไม่มองคนที่ผ่านนอกใครๆก็ควรพูดกันได้ทั้งนั้น แล้วทำไมคนที่รับบทเป็นคนจนถึงไม่ได้รับโอกาสพูดสั่งสอนใครเชิงทำนองนี้สักที
หรือความจริงแล้วประโยค ‘จริงๆแล้วฉันคือประธานบริษัท’ อาจต้องเปลี่ยนบทเป็นคำซ้ำเติมอย่าง ‘จริงๆแล้วความเหลื่อมล้ำไทยมันเข้มข้นจัดๆ’ กันแน่นะ?
ถ้าชอบคอนเทนต์เปิดโลก สาระความรู้สุขภาพแบบจุใจคลิกอ่านต่อได้เลยที่ iNN Lifestyle
ติดตามเนื้อหาดีๆแบบนี้ได้ที่
Facebook : https://www.facebook.com/innnews.co.th
Twitter : https://twitter.com/innnews
Youtube : https://www.youtube.com/c/INNNEWS_INN
TikTok : https://www.tiktok.com/@inn_news
