12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1912 จักรพรรดิพระองค์สุดท้ายของจีนสละราชสมบัติ

          สมเด็จพระจักรพรรดิปูยี จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ชิงของจีนองค์สุดท้าย ตัดสินพระทัยสละราชสมบัติในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1912 (พ.ศ. 2455) นำไปสู่อวสานของราชวงศ์ชิง และระบอบราชาธิปไตยของจักรวรรดิจีนอันเก่าแก่ยาวนาน

          ซึ่งภายหลังการสละราชสมบัติ ในช่วงแรกสมเด็จพระจักรพรรดิปูยียังคงเหลือตำแหน่งในราชวงศ์ และได้รับการสนับสนุนโดยรัฐบาลสาธารณรัฐจีนตามพิธีสาร ซึ่งจะคงการปฏิบัติต่อพระองค์เทียบเท่ากษัตริย์ของต่างประเทศ และยังได้รับอนุญาตให้พำนักอยู่ในส่วนเหนือของพระราชวังต้องห้าม อย่างไรก็ตาม ในปี 1917 ทางรัฐบาลมีความพยายามฟื้นฟูราชวงศ์ชิงและนำปูยีกลับขึ้นเป็นจักรพรรดิอีกครั้ง แต่ประสบความล้มเหลว ทำให้พระองค์ถูกขับออกจากพระราชวังต้องห้ามในปี 1924 ก่อนจะไปอาศัยอยู่ที่สถานทูตญี่ปุ่นราว 1 ปีครึ่ง และในปี 1925 ได้ย้ายไปอาศัยในเขตปกครองของญี่ปุ่นที่เมืองเทียนจิน 

           ซึ่งที่นั่นปูยีและที่ปรึกษาพยายามฟื้นอำนาจกลับมาเป็นผู้นำแห่งรัฐแมนจูกัว โดยได้รับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายบริหารของประเทศแมนจูซึ่งจัดตั้งโดยญี่ปุ่น แต่ถูกรัฐบาลจีนออกคำสั่งจับข้อหากบฏ

          เรื่องราวของพระองค์เป็นบทเรียนที่สะท้อนให้เห็นถึงความผกผันภายในชีวิตของคนเรา จากจุดหนึ่งที่มีอำนาจบารมีอยู่เหนือแผ่นดิน กลับกลายเป็นจุดที่ไร้ซึ่งอำนาจใด ๆ แม้แต่ชีวิตของตนเอง